اولین چیزی که یک عکاس منظره باید یاد بگیرد این است که چگونه لنز مناسب کار خود را انتخاب کند. هر فاصله کانونی لنز زمان خاص خود را برای استفاده دارد، و این فقط به این نیست که چه مقدار از صحنه را می گیرد. بهترین فاصله کانونی فاصله ای است که سوژه یا شخص مورد نظر در تصویر شما به بهترین نحو ایزوله کند و از عوامل حواس پرتی جلوگیری کند.

به عنوان یک قاعده کلی، یک لنز با فاصله کانونی بلند، مانند۷۰، ۱۳۵، یا ۲۰۰ میلی متر انتخاب کنید تا بافت ها و ویژگی های دور را جدا کنید تا پس زمینه های دراماتیک ایجاد کنید. لنزهای با فاصله کانونی عریض، مانند ۱۶، ۲۴، یا ۳۵ میلی متری، زمانی که می خواهید کل صحنه در فوکوس باشد، پیشرفت می کنند، مانند هنگانم عکاسی از مناظر ساده با خطوط پیشرو طولانی.

قبل از اینکه به فواصل کانونی بپردازیم، باید قهرمان تصویر را تعریف کنیم. قهرمان همان قطعه ای از تصویر است که باعث می شود مردم در مسیر خود توقف کنند و به تصویر خیره شوند. وقتی تصویری با یک قهرمان بر جسته در اینستاگرام ظاهر می شود، افراد اسکرول را متوقف می کنند، بزرگ نمایی می کنند و نظر می گذارند. این نوع تصویری است که باعث می شود بخواهید بیرون بروید و شروع به عکس برداری کنید.

شرور ها برعکس هستند. اینها تکه هایی از تصویر هستند که برای جلب توجه ببیننده با قهرمان مبارزه می کنند. اگر افارد شرور زیاد باشند، بیننده نمی تواند به هیچ بخشی از تصویر بچسبد. د دنیای پرسرعت ما، آنها حتی بدون دو بار ضربه زدن به راه رفتن یا پیمایش ادامه خواهند داد.

بنابراین اکنون که این موضوع را از سر راه برداشته ام، بیایید وارد فرآیند فکری در پس انتخاب فاصله کانونی مناسب شویم.

انتخاب فاصله کانونی لنز مناسب برای صحنه

هنگام انتخاب فاصله کانونی مناسب برای عکس منظره باید چند فاکتور را در نظر بگیرید. برای من، بزرگترین عاملی که به توجه می کنم، پیشینه است.

لنزهای با فاصله کانونی بلند، پس زمینه ها را بزرگ تر نشان می دهند، در حالی که لنز های واید، پس زمینه را کوچکتر نشان می دهند. فواصل کانونی بلند تر نیز از فوکوس بی نهایت فاصله ی زیادی خواهند داشت. لنزهای بلندتر از ۷۰ میلی متر بعد از ۱۰۰ فوت روی بی نهایت فوکوس می کنند. این فاصله فوکوس بی نهایت به معنای چند چیز مختلف است.

1. هر چیزی که در فاصله ۱۰۰ فوتی جلوی دوربین قرار دارد، هنگام فوکوس روی پس زمینه، از فوکوس خارج می شود.
2. هنگام فوکوس کردن روی هر چیزی نزدیکتر از ۱۰۰ فوت دورتر، پس زمینه تار خواهد بود.

عکاسان منظره اغلب عاشق نزدیک شدن به زمین هستند. اما هنگام استفاده از یک لنز با فاصله کانونی بلند، هرچیزی که به دوربین نزدیک است خارج از فوکوس خواهد بود.

اگر به عناصر پیش زمینه برای فوکوس نیاز دارید، باید روی تصاویر خود فوکوس کنید یا به یک لنز با زاویه دید عریض بروید. در زیر با جزئیات بیشتر انباشته تمرکز خواهیم پرداخت.

یک لنز زاویه دید باز، مانند ۲۴ میلی متر، می تواند همه چیز را با فوکوس بیش از ۱۵ فوت ثبت کند. این بدان معناست که اگر دوربین روی سه پایه در ارتفاع معمولی قرار دارد، همچنان احتمالا کل پیش زمینه و پس زمینه را در فوکوس قرار می دهد.

زمان استفاده از لنز تله فوتو

لنز تله فوتو وقتی می خواهید سوژه خود را ایزوله می درخشند. چیزی شبیه تک درختی که در جنگل به خوبی روشن شده باشد، یا کلیسایی روی تپه با کوه هایی پشت آن. این نوع صحنهها دارای فواصل کانونی طولانی تری هستند که می تواند سوژه را به نقطه تمرکز در تصویرتبدیل کند.

وقتی بیرون از خانه عکس می گیرم، اغلب روی زمین فرو می روم. به این ترتیب، من می توانم از پیش زمینه به عنوان یک خط پیشرو استفاده کنم تا بیننده را مستقیما به پس زمینه صحنه خود ببرم. با نگاهی به تصویر بالا از مزارع اسطوخودوس در فرانسه، این تصویر بدون فاصله کانونی طولانی در حالی که تا سطح زمین پایین بود، کار نمی کرد. من توانستم ساختمان و کوه های پس زمینه را در قاب بزرگتر کنم.

دراین صحنه موصوع خانه است. فضاهای بین گل های اسطوخودوس چشم ها را مستقیما به خانه و سپس به کوه ها و آسمان در پس زمینه هدایت می کند. اما استفاده از آن لنز به این معنی بود که من باید روی عکس ها فوکوس می کردم، زیرا آن گل های پیش زمینه خارج از فوکوس بودند.

نحوه فوکوس کردن هنگام عکاسی با لنز تله فوتو

انباشتن فوکوس کار ساده ای است و برخی دوربین ها حتی دارای ویژگی هایی هستند که این کار را به صورت خود کار انجام می دهند. این نیاز به فوکوس روی چندین نقطه در تصویر و سپس ترکیب قسمت های متمرکز تصویر در فوتوشاپ را دارد. به طور معمول، من از کشش فوکوس مانند این در آمازون استفاده می کنم. با استفاده از فوکوس دستی، عکسی با اولین پیش زمینه در فوکوس می گیرم و سپس تصاویر اضافی می گیرم در حالی که به آرامی فوکوس رت به سمت پس زمینه می کشم. بسته به اینکه چقدر به نزدیک ترین عنصر پیش زمینه نزدیک هستم، می توانم بین ۱۰ تا ۳۰ عکس بگیرم.

سپس زمانی که عکس ها به صورت لایه در فوتوشاپ باز شدند، به منوی Edit رفته و گزینه Auto-Blend Layers انتخاب کنید. یک کادر گفت و گوی جدید ایجاد می شود. به سادگی روی «Stack Image» کلیک کنید و تیک گزینه «Content-Aware Fill of Transparent Areas» را بردارید. فتو شاپ به طور خود کار تصاویر را برای شکا انباشته می کند! اگر عکس ها را با سه پایه می خواهید بگیرید، باید فوکوس باشند. تنها مواقعی که ممکن است با مشگلاتی مواجه شوید این است که بیرون یک روز به خصوص باد می ورزید.

استفاده از لنز تله فوتو برای جداسازی ویژگی ها و بافت ها

بزرگترین دلیلی که من همیشه برای لنز تله فوتو مانند ۷۰-۲۰۰ F/4 خود را حمل می کنم، جداسازی ویژگی ها و بافت ها است. یکی از بهترین نمونه ها در عکاسی از صحرا است برای برجسته کردن ویژگی های کویر به لنز تله فوتو نیاز دارید.

بیابان ها مملو از تپه های ماسه ای بافت دار هستند، اما لنزهای زاویه باز جزئیات غنی را به زیبایی لنزهای تله فوتو ثبت نمی کنند. تصویر بالا در دره مرگ آمریکا گرفته شده است. این یکی از آن مکان هایی است که لنزهای واید پس زمینه را کوچک تر از آنجه هست نشان می دهد. اما لنزهای تله فوتو پس زمینه را برجسته می کنند و خط پیشرو در امتداد خط الراس کویر را قدرتمند می کنند.

زمان درست استفاده از لنزهای واید

لنز های واید یکی دیگر از انواع لنزها هستند که باید برای رعایت فاصله کانونی لنز ها آنها را به خوبی بشناسیم.

لنزهای واید نیز برای عکاسی منظره بسیار مهم هستند. وقتی چشم اندازی فراگیر دارید، مانند دشتی پوشیده از چمن و تپه، هیچ چیزی مانند تصویری با زاویه باز که تقریبا همه چیز را ثبت کند، وجود ندارد.

زوایای عریض در مناظر طولانی و بدون شلوغی رشد می کنند، و زمانی که نیاز به برجسته کردن ویژگی های اجسام نزدیک مانند صخره های دارید. لنزهای زاویه باز مقدار مشخصی اعوجاج ایجاد می کنند. اجسام نزدیک بسیار بزرگ تر از اجسام کوچک به نظر می رسند، به خصوص وقتی به بالا نگاه می کنند. به همین دلیل است که آنها تقریبا برای هر تبلیغات کفشی استفاده می شوند – به کفش نزدیک شوید، و در کادر فوق العاده به نظر می رسد، در حالی که همچنان صحنه بیشتری را برای زمینه نشان می دهد.

تصویر بالا از دهانه یک غار، یکی دیگر از عکس های منظره معمولی است که بدون میدان دید با زاویه دید گسترده امکان پذیر نیست. دهانه آن غار در واقع بسیار کوچک است، اگر چه عدسی آن را غول پیکر جلوه می دهد. برای استفاده از لنز تله، جایی برای حرکت بیشتر به عقب وجود ندارد. بنابراین یک زاویه باز برای استفاده از دهانه غار به عنوان تصویری برای قاب بندی صخره های صحرا در پیش زمینه ضروری بود.

فاصله کانونی با زاویه دید عریض نیز برای گرفتن انعکاس در دریاچه ها و برکه ها ضروری است. هیچ نوع دیگری از لنز میدان دید لازم برای ثبت جزئیات غنی در حجم کوچکی از آب را ندارد. شما باید نزدیک نزدیک شوید، که می تواند گودال های کوچکتر مانند غول پیکر را ایجاد کند.

خطوط پیشرو و همگرا

مکان بعدی که لنزهای زاویه باز واقعا برجسته می شوند، زمانی است که می خواهید خطوط پیشرو و همگرا را قاب کنید. خطوط همگرا هر دو خطی هستند که در وسط عکس شما به هم می رسند. مانند عکسی که از اسکله در بالای موجود است.

خطوط اصلی فقط عبارتی است که مردم برای توصیف خطی استفاده می کنند که توجه بیننده را در اطراف تصویر جلب می کند. این می تواند مانند خط الراس در تصویر بیابان بالا باشد، یا می تواند رودخانه ها یا طرح کلی دشت های تپه ای در غروب خورشید باشد.

هنگامی که از یک لنز با زاویه دید عریض برای گرفتن یک چشم انداز استفاده می کنید، باید نوعی خط پیشرو داشته باشید تا تصویر را متمایز کنید. بدون نوعی خط اصلی یا تضاد، بیننده هیچ ویژگی خاصی برای تمرکز حواس خود نخواهد داشت و به سادگی از گذشته عبور می کند.

به همین دلیل، استفاده لنزهای واید در واقع بسیار دشوار است. من متوجه می شوم که بسیاری از عکاسان جدید زاویه باز را انتخاب می کنند که این راز عکاسی منظره است. در حالی که این لنزها عکس های زیادی را باز می کنند، اما در واقع در استفاده از آن ها تله فوتو خاص تر هستند. هنگامی که از زاویه باز استفاده می کنید، مطمئن شوید که هرگونه مزاحمت در صحنه را محدود کنید. وقتی برای اولین بار شروع به کار می کنید انجام این کار به صورت شخصی واقعا سخت است.

امیدورام این مقاله به شما کمک کند تا فاصله کانونی لنز ها را بهتر بشناسید و بهتر بتوانید از آنها استفاده نمایید.